Związek Polaków w Mediolanie i Ludoteka Polska w Mediolanie “Na wyspach Bergamutach” miały przyjemność zaprosić dzieci w wieku od 3 do 6 lat i od 7 do 14 lat wraz z rodzicami na spotkanie w niedzielę 4 października 2024 o godzinie 16:00.

“Gramatyka na co dzień nas spotyka.” RZECZOWNIK

Pracę rozpoczęliśmy od nazwania przedmiotów z otoczenia, ludzi oraz roślin i zwierząt wykorzystując przygotowane ilustracje. Ta część zajęć koncentrowała się na mianowniku oraz poprawnego użycia go w zdaniu: To jest…to są…lub po prostu to. Utrwalone zostało zarówno nazewnictwo jak i poprawna konstrukcja zdania. Następnie przystąpiliśmy do prac manualnych, dzieci mogły wybrać ilustracje do pokolorowania albo same wykonać rysunek ulubionego przedmiotu, zwierzątka, osoby… Dzieci miały do wyboru farbki, flamastry, kredki i gąbki.

Kolejnym etapem zajęć było poznanie poprawnego użycia dopełniacza, który odpowiada na pytania kogo?, czego?, czyj?, czyja?, czyje?

Na początku naszego spotkania każde dziecko oddało nauczycielowi jakiś osobisty przedmiot, który został umieszczony w kolorowym woreczku. Wyjmując poszczególne rzeczy zadawałam dzieciom pytania: czyja to kurtka? czyje to pudełko, książka itd?

Dzieci odpowiadały na pytania, poznając również pojęcie własności oraz jak ważne jest jej uszanowanie, zarówno przez samego posiadacza, jak i innych.

Do ćwiczeń włączeni zostali również rodzice czy osoby towarzyszące – zdania czyja to mama? babcia?

Użycie zdań to jest…, czy czego nie ma …chowając dany rzecz i przy okazji pokazując dzieciom obecność… i brak… okazało się dobrym sposobem na utrwalenie poprawnej formy rzeczownika. Ostatnim wprowadzonym przypadkiem był biernik, użyty tylko z czasownikiem widzę, czyli widzę kogo? co? Dzieci zachęcone zostały do uważnego rozglądania się po sali i nazwania w sposób poprawny przedmiotów czy osób (widzę okno, widzę babcię, widzę lustro…). W celu utrwalenia poprawnych form rzeczownika wykorzystane zostały również zagadki. W czasie przerw zostały wykonane zabawy ruchowe z podkładem muzycznym utrwalającym nazewnictwo np. części ciała (głowa, ręka, noga, itd…). Podczas zajęć główny nacisk kładziony był na powtarzanie poprawnych form i odmiany. Nauczyciel nie wprowadzał terminologii językoznawczej tylko posługiwał się takimi pojęciami jak: przedmiot, osoba, zwierzę, a odmianę przez wybrane przypadki wprowadzał bezpośrednio przez podanie umiejscowionego w kontekście zdaniowym przykładu.

Fotorelacja: